FDM (Fused Deposition Modeling)

Za sprawą niskich kosztów oraz szerokiej dostępności drukarek i materiałów jest to najpopularniejsza technologia druku 3D. Polega ona na przetapianiu filamentu oraz nakładaniu go warstwa po warstwie poprzez dysze. Charakteryzuje się dokładnością +/- 0,13 mm w osi X, Y. Dokładność w osi Z determinuje grubość nakładanej warstwy filamentu (już od 90 mikronów), zaś minimalna grubość ścianki zależy od średnicy zastosowanej dyszy (najpopularniejsza to 0,4 mm).

Zastosowanie drukarek FDM jest niezmiernie szerokie. Są doskonałym wyborem dla wszystkich, którzy rozpoczynają przygodę z drukiem 3D. Również idealnie nadają się do prototypowania czy wytwarzania pojedynczych sztuk finalnych produktów jak również są świetnym rozwiązaniem dla firm, które mogą prowadzić nisko i średnioseryjne produkcje.

Etapy tworzenia modelu za pomocą technologii FDM:

  • Stworzenie modelu w oprogramowaniu dedykowanemu konkretnej dziedzinie projektowania.
  • Wyeksportowanie pliku do formatu *.stl lub *.obj.
  • Ustawienie położenia obiektu oraz parametrów wydruku w oprogramowaniu drukarki.
  • Przygotowanie urządzenia, materiału i zainicjowanie procesu druku.
  • Ściągnięcie oraz ewentualna obróbka modelu.

SLA (Stereolitografia)

Bardziej dokładna ale i droższa technologia druku 3D od FDM. Pozwala uzyskać dokładność rzędu 0,025 mm. SLA polega na naświetlaniu płynnej żywicy laserem. W naświetlanych miejscach żywica utwardza się. Podobnie jak w technologii FDM kolejne warstwy są nanoszone od dołu do góry. Pierwsze druki w tej technologii wykonywano już w 1984 roku.

Etapy tworzenia modelu za pomocą stereolitografii:

 

  • Stworzenie modelu w oprogramowaniu dedykowanemu konkretnej dziedzinie projektowania.
  • Wyeksportowanie pliku do formatu *.stl lub *.obj.
  • Ustawienie parametrów drukowania: rozdzielczość, rodzaj żywicy, typ zgarniacza, minimalna wysokość podpór.
  • Sprawdzenie poprawności plików *.stl i ewentualna naprawa błędów geometrii.
  • Projektowanie położenia i geometrii elementów wspierających model.
  • Sprawdzenie geometrii elementów wspierających.
  • Podział modelu 3D na warstwy zgodnie z zadanymi parametrami tworzenia modelu fizycznego.
  • Przesłanie plików z modelami do urządzenia.
  • Budowa fizycznego modelu w procesie fotopolimeryzacji.
  • Wyczyszczenie utworzonego modelu z resztek nieutwardzonej żywicy.
  • Zakończenie procesu fotopolimeryzacji w urządzeniu utrwalającym.
  • PCA czyli obróbka wykańczająca model.

 

stereolitografia
stereolitografia2

SLS (Selective Laser Sintering)

W lutym 2016 roku wygasły patenty na technologię SLS co poskutkowało rozwojem tej technologii oraz wzrostem atrakcyjności cenowej usług druku 3D.
Technologia SLS, czyli addytywnego nakładania warstw, wymaga użycia lasera o dużej mocy. Laser topi małe cząsteczki sztucznego tworzywa (proszku). SLS nie wymaga struktur wsparcia tak jak SLA i FDM, ponieważ niespieczony proszek sam w sobie jest podporą. Najlepszymi materiałami wykorzystywanymi w metodzie SLS są tworzywa termoplastyczne o strukturze semikrystalicznej, ponieważ posiadają wyraźny punkt topnienia w funkcji temperatury. Te warunki idealnie spełniają poliamidy (PA11 i PA12) często z dodatkiem sproszkowanego szkła, metalu, włókna węglowego oraz barwników. Technologię SLS cechuje duża dokładność wydruków rzędu +/- 0,05mm.

Ze wszystkich technologii druku 3D to właśnie druk metodą SLS ma największy potencjał produkcyjny, ponieważ jest najszybszy, najdokładniejszy, umożliwia wydruki przestrzenne z wielu różnych materiałów, kolorów oraz nie potrzebuje struktur wsparcia podczas drukowania.

sls
sls2

PolyJet

Drukowanie 3D w technologii PolyJet polega na wykorzystaniu żywicy, najczęściej akrylowej, jako materiału budulcowego. Najczęstsze zastosowanie ma w tworzeniu modeli do analiz koncepcyjnych oraz produktów takich jak np. elektryczne komponenty i łącza. Za pomocą tej metody można również drukować opakowania dla przemysłu elektronicznego oraz urządzenia medyczne czy modele medyczne odtwarzające kształty anatomiczne pacjenta. Ciekła żywica nakładana warstwami przez głowice piezoelektryczne utwardzana jest światłem. Warstwy mogą być bardzo cienkie – nawet o szerokości 16-32 mikrometrów. Wydruki 3D z żywicy są bardzo zaawansowaną technologią, multikolorową i multimateriałową.

Drukowanie 3D w technologii PolyJet najczęściej wykorzystywane jest w takich branżach jak:

  • jubilerstwo
  • modelarstwo
  • medycyna
  • przetwórstwo tworzyw sztucznych
  • elektronika
  • motoryzacja
  • AGD
  • elektryka
  • oraz w innych dziedzinach, gdzie wymagana jest najwyższa jakość powierzchni i precyzyjność.

 

Druk 3D z żywicy ma wiele zalet:

  • dostępność różnych materiałów
  • odporność termiczna chwilowa
  • bardzo dokładne odwzorowanie, zwłaszcza małych detali
  • powstałe wydruki 3D można lakierować, chromować i uszlachetniać
  • szybkość drukowania.

Zapraszamy do zapoznania się z ofertą urządzeń, które wykorzystują omówione powyżej metody wytwarzania przyrostowego w zakładce „SKLEP”. Śledzimy na bieżąco wszystkie propozycje, które pojawiają się w branży technologicznej, aby zapewnić naszym klientom szeroki zakres sprzętu gwarantującego wysokiej jakości wydruki 3D – zarówno do użytku firmowego jak i indywidualnego. Nasze doświadczenie, mnogość oferowanych rozwiązań oraz profesjonalizm znajdują odzwierciedlenie w pozycji jednego z liderów tego segmentu w Polsce, oraz w wysokich notowaniach na rynkach międzynarodowych